Op het symposium Samen voor Natuur in Velp, vorig jaar november, vond de ANWB-directeur naar aanleiding van onze opmerking dat de Tweede Kamer geld voor 1000 km wandelpaden uittrekt, dat er dan ook geld voor "1000 km fietspaden" moet komen.
Een sympathieke reactie, waar we uiteraard blij mee zijn.
Maar het probleem zit dieper. De afgelopen 25 jaar zijn meer dan duizend spoorwegovergangen gesloten, en alleen al daarmee is veel méér dan duizend kilometer omrijden langs drukkere wegen ontstaan. De vervoersprestatie van de Nederlandse fietser is toegenomen: komt dat door al dat omrijden of omdat we fietsen steeds leuker vinden?
Het zal een toer worden om die overwegen terug te krijgen, maar het kruisen van routes voor zwaarder verkeer is de kern van de problematiek waar de fietser mee worstelt.
Er zijn duizenden kilometers fietspad die functioneel vrijwel zijn "uitgeschakeld" doordat ze doodlopen op "utilitaire voorzieningen".
Het lijkt erop dat we weinig keuze hebben, en als verkeersbeleid überhaupt zin heeft, dan moet het zo zijn dat we MEER keuze krijgen. Niet alleen van A naar B, want we willen (weer) van C naar D.
Gemeentebesturen moeten aandacht krijgen voor de behoefte aan MEER spoorwegovergangen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten