Discussie over de aanleg van recreatieve fietspaden op initiatief van fietsers

03 januari 2007

Eerst studeren, dan plannen maken..

Als fietser begin je natuurlijk altijd bij ontbrekende verbindingen en vervelende wegvakken. Maar een plan heb je pas wanneer je weet waar je over praat. Wat staat er in het provinciale fietspadenplan, wat wil de gemeente, wie is de eigenaar en hoe wordt de grond gebruikt, hoeveel mensen gaan het pad gebruiken, wat zijn de technische opties, wat gaat het kosten, wie zou mee willen helpen, enzovoort. In april moet er een redelijke vraagbaak op internet staan maar plaatselijke dingen moet je toch zelf uitzoeken.
Misschien praat je wel over meerdere paden: voor de continuïteit moet je dan denken aan een vaste kern mensen met uiteenlopende specialiteiten die elkaar aanvullen. Een vereniging of zo..

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Iedere fietser kan het: om een fietstochtje te maken moet je ook Scylla en Charybdis vermijden en dat ene rustige paadje zien te vinden dat je kunt bereiken zonder kilometers te zijn veroordeeld tot herrie en stank of gevaar. Als je daar handig in bent, dan kun je ook meepraten over nieuwe paden. Laat de plannen niet maken door niet-fietsers, want die kunnen dat niet!

Anoniem zei

Zo simpel is het niet. Wat te denken van de wisselende kwaliteit van knooppuntnetten: daar zitten soms erg leuke verbindingen in, maar ook mulle paadjes op een helling (gevaarlijk) en vele kilometers langs wegen met autoverkeer. Ik zou zeggen, waar je niet leuk fietsen kunt moet je de recreant ook niet heensturen, maar er zijn natuurlijk belangen mee gemoeid, enz.
Wil je het beter doen, dan komt het vele werk toch nog op weinig schouders..